بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و عرض ادب خدمت دوستان عزیز سوالی در تالار گفتمان قرآن طرح شده بود که در این نوشته سعی می کنم پاسخ را خدمتتان عرض نمایم .
آیا بدون ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) مردم می توانند با گفتگوی جهانی متحد گردند ؟
جهت پاسخ به این پرسش در سر سفره قرآن می نشینیم و با استفاده از آن در حد وسع خاستگاه اختلاف و راه از بین بردن آن و در نتیجه اتحاد جهانی را مورد بررسی قرار می دهیم
خاستگاه اختلاف :
قران کریم جدایی از نظر عقیده را خاستگاه اختلاف و موارد زیر را منشاء تفرقه معرفی نموده است
1) پراکندگی فیزیکی و بدنی (وَ لا تَکُونُوا کَالَّذینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ ) و مانند کسانى نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند (آن هم) پس از آنکه نشانههاى روشن (پروردگار) به آنان رسید! و آنها عذاب عظیمى دارند. ( سوره آل عمران آیه 105، با استفاده از ترجمه تفسیر المیزان از منشورات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم سال 1374 ج 3 ص 579)
2) ستمگری و انحراف از حق : (کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فیمَا اخْتَلَفُوا فیهِ وَ مَا اخْتَلَفَ فیهِ إِلاَّ الَّذینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّناتُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ ....) مردم (در آغاز) یک دسته بودند (و تضادى در میان آنها وجود نداشت. بتدریج جوامع و طبقات پدید آمد و اختلافات و تضادهایى در میان آنها پیدا شد، در این حال) خداوند، پیامبران را برانگیخت تا مردم را بشارت و بیم دهند و کتاب آسمانى، که به سوى حق دعوت مىکرد، با آنها نازل نمود تا در میان مردم، در آنچه اختلاف داشتند، داورى کند. (افراد باایمان، در آن اختلاف نکردند) تنها (گروهى از) کسانى که کتاب را دریافت داشته بودند، و نشانههاى روشن به آنها رسیده بود، به خاطر انحراف از حق و ستمگرى، در آن اختلاف کردند. ... (سوره بقره آیه 21، یا استفاده از تفسیر نمونه، درالکتب الاسلامیه، تهران 1374 ج 2 ص 95)
راه حل:
حال که به تعبیر این آیات شریف پراکندگی فیریکی و ستمگری و حق گریزی، عامل اختلاف معرفی شده است راه از میان بردن آن جلوگیری از پراکندگی و ستمگری و ستمگری و حق گریزی می باشد که در سایه ایمان و حق گروی بدست می اید همانگونه که در ادامه آیه بدان تصریح شده است. فَهَدَى اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَ اللَّهُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ خداوند، آنهایى را که ایمان آورده بودند، به حقیقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، رهبرى نمود. (امّا افراد بىایمان، هم چنان در گمراهى و اختلاف، باقى ماندند.) و خدا، هر کس را بخواهد، به راه راست هدایت مىکند. (سوره بقره آیه 213)
نتیجه :
با توجه به عوامل اختلاف آفرین، و راهکارهای از بین بردن آنها که به مواردی از آنها اشاره گردید، بهاین نتیجه می رسیم که اتحاد و هم گرایی انسان ها وامدار عقیده واحد و ایمان به حق و حرکت عملی در بستر آن عقیده بوده و به زمان خاصی وابسته نیست. این عقیده واحد نیز، توحید است و در زمان ظهور حضرت ولی عصر(روحی فداه ) نیز در سایه همین توحید (نظری و عملی) یکپارچگی جامعه مسلمانان به دست می آید. در نتیجه گفت و گوی جهانی، یا به اصطلاحی گفت و گوی تمدن ها نیز، زمانی موجب اتحاد می شود که بر پایه های عقیده واحد توحید و پای بندی عملی به آن، استوار باشد؛ وگرنه یک تعارف سیاسی بیش نخواهد بود و از آنجا که قدرت مداران و خودکامگان سیاسی و صاحبان زر و زور و تزویر، وحدت بر محور توحید را مخالف منافع خود می بینند لذا بدون ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف ) وحدت جهانی ممکن نیست. اگرچه تلاش هایی به عنوان زمینه ساز قابل توجه باشد.
یا حق